[KP] Dominus pascit me, et nihil mihi deerit

Cecil Troyard
17 lat, rocznik IV
biologia, sztuka muzyczna, religia
chór
pokój: 21

Pierwszego dnia w szkole Cecil przypominał zagubione, dzikie zwierzątko, które płoszyło się na sam dźwięk ludzkich kroków. Nie przywykł do bycia w takim tłumie, nie potrafił się zachować, wszystko brał sobie do serca i prawie się rozpłakał, gdy okazało się, że nie potrafi zrobić zadania z matematyki przy tablicy. Musiał minąć tydzień czasu, nim zdał sobie sprawę z tego, że większość uczniów nieco krzywo patrzy na to, jak modli się na głos przed posiłkiem i przed snem.

A wszystko przez to, że na dobrą sprawę wychował się w kościele. Dokładnie tak. Wydawałoby się, że we współczesnych czasach nie ma już miejsca na porzucanie niemowlaków na progu świątyni w nadziei, że litościwi księża zajmą się dzieckiem. A jednak. Cecil znalazł się w ten sposób w parafii pod wezwaniem św. Cecylii w jakiejś zapadłej głuszy na wschodzie Europy, i tylko dzięki temu po dziecko nie zgłosiły się odpowiednie służby, sam Cecil zaś uniknął odesłania do sierocińca.

Sielanka nie trwała jednak długo. Po ponad dziesięciu latach wrodna matka postanowiła upomnić się o porzucone dziecko. W spotkaniu tym nie było nic wzruszającego - Cecil twardo oznajmił, że nie zna kobiety, nigdzie nie idzie i zostaje tam, gdzie jest jego dom. Czyli w parafii. Niestety jednak sąd orzekł inaczej i mimo istnej histerii w jaką wpadł na sali sądowej spokojny na co dzień Cecil, musiał on zamieszkać z matką i przybranym ojcem, zaś opiekujący się nim księża nadal oglądają świat zza krat, wsadzeni tam na podstawie bezpodstawnych zarzutów.

Losy matki Cecila są materiałem na inną opowieść, dość jednak powiedzieć, że mimo licznych perypetii udało jej się wyjść bogato za mąż za Michaela Troyarda, wpływowego biznesmana. Dzięki temu mogła wysłać swe krnąbrne i niewdzięczne dziecko do szkoły, która na pewno naprostuje jego skrzywiony charakter.

Sam Cecil nie może doczekać się swoich osiemnastych urodzin, kiedy w końcu przestanie być zależny od matki i będzie mógł nareszcie zacząć naukę w seminarium. Chłopak nie widzi innej przyszłości, jak tylko zostanie księdzem i powrót do parafii z której go przemocą zabrano.

Cecil jest spokojnym i wycofanym chłopcem, który bardzo dobrze się czuje czytając w samotności książkę. Jest klasycznym introwertykiem, nie potrafi zabrać głosu w dyskusji, a prace w grupach go męczą. Woli spędzać czas z osobami, które dobrze zna, zaś milczenie nigdy nie jest dla niego krępujące. Chłopak obdarzony jest dużą dozą empatii i współczucia, potrafi się też szczerze cieszyć z czyjegoś sukcesu, jakby w ogóle nie posiadał pierwiastka zawiści obecnego w sercu każdego człowieka.

Jedynym jego talentem jest śpiew. Ktoś tam na górze wyraźnie postawił na jakość, nie zaś ilość, toteż Cecil został obdarzony tylko na tym jednym polu, ale za to hojnie. Większość osób określa jego głos jako anielski - Cecil ma przyjemną barwę głosu, olbrzymi zakres oktaw i najlepiej czuje się w łagodniejszych klimatach. Słuch absolutny sprawia, że szybko zapamiętuje zasłyszane melodie, które czasem sobie nuci.


________________________________________________________
Witam wszystkich :) Cecila może i trudno do tego i tamtego namówić, ale to nie znaczy, że się nie da. Karta jeszcze do dopracowania, bo wszystko jest dość skrótowo. Także ten... Cecil nie gryzie, ja też nie, o!